Ik kwam zelden bij ze over de vloer, maar ze hadden mijn hart gestolen. Het viertal van De Plus. Want zo heet de supermarkt bij ons thuis. Bekende gezichten die de consument een gevoel van vertrouwen geven. De oude acteurs nemen afscheid. Waren ze over de datum? Wilde ze zelf wat anders of maakt de chef marketing een uitglijder vlak voor Kerst?

We krijgen nu op de buis een kwartet te zien dat nog niet overtuigd. Ze benadrukken dat Plus altijd wat extra’s doet, maar bij mij komt die boodschap nog niet binnen. Het zal mij trouwens worst wezen wat de aanbiedingen zijn. Bij het zien van die oude vier had ik prettige associaties: ‘ondeugend’, ‘vrolijk’, ‘kluns’ en ‘sexy’.

Mijn brein houdt van herkenning. Daarom doen bekende gezichten het ook zo goed in reclames. Gaandeweg worden producten met onze subjectieve ervaringen geassocieerd. Zo zal ik niet snel naar binnen gaan bij Specsavers, vanwege die onsympathieke kwibus. Die vaste, hopeloze bewoner van MediaMarkt daarentegen vind ik weer fantastisch. En ook al ligt er paardenlasagne in het schap, bij Albert Heijn, ik blijf rotsvast vertrouwen op de supermarktmanager. Harry Piekema, het gezicht van die commercials, staat al tien jaar eenzaam aan de top. En geen manager die het in z’n hoofd haalt om hem weg te promoveren. Bekende gezichten zorgen ervoor dat we merken onthouden. Voorwaarde is dan wel dat product en persoon perfect moeten matchen. Daar is bij Plus nog even geen sprake van. Mijn dochter van 19 is het trouwens volstrekt met mij oneens. Ze was al lang geleden uitgekeken op mijn vriendjes van de supermarkt.