Een 75-jarige wordt gevraagd een nieuw kabinet te formeren en mijn moeder (76) wordt geweigerd als vrijwilliger bij een telefonische hulpdienst. Op die Tweet kreeg ik afgelopen dagen nogal wat reacties.

Wat Edith Schippers – zij is van mijn leeftijd – niet is gelukt, mag Herman Tjeenk Willink nu gaan proberen. Een oude rot die op het Binnenhof het klappen van de zweep kent. Mijn moeder is ook zo’n iemand, maar dan in de hulpverlening. Jarenlange ervaring bij de Raad en Daad-balie van het Leger des Heils in het centrum van Rotterdam. Mensen in de problemen te woord staan; een bak koffie en eventueel doorverwijzen. Na een glansrijke carrière in het Leger besloot ma het een tijdje te proberen bij Slachtofferhulp Nederland. Dat werd een succes. Ze bezocht mensen thuis, op het politiebureau. Zwaar werk en intensieve gesprekken. Mijn moeder volgde de ene na de andere opleiding. ‘Ik heb 16 certificaten’. Nu installeert ze op haar 76^ste zo nu en dan een PC. Ze ruimt virussen op en weet alles van WiFi en the Cloud. Ook de kleinkinderen weten maar al te goed dat hun oma daarin verdomd goed is.

Hardhorendheid

Bij telefonische hulpdienst Sensoor ving zij bot. Mijn moeder werd daar als vrijwilliger afgewezen op grond van haar leeftijd. Dat kan en dat mag niet! Er is in ons land namelijk geen wettelijke maximum leeftijdsgrens voor het doen van vrijwilligerswerk. De Wet Gelijke Behandeling op grond van Leeftijd (WGBL) zegt dat discriminatie verboden is, tenzij daar objectieve redenen voor zijn. Redenen die te maken kunnen hebben met de aard van het werk. Zo had Sensoor bijvoorbeeld kunnen zeggen dat het draaien van een nachtdienst op je 76^ste knap lastig kan zijn. Of dat eventuele hardhorendheid een obstakel is om het werk goed uit te voeren. Ben de La Mar, woordvoerder van Sensoor, betreurt ruiterlijk hoe het is gegaan. Mijn moeder onderzoekt nu andere mogelijkheden. Ik weet overigens zeker dat ze wel weer ergens aan de bak komt!

Participatiesamenleving

Nog één opmerking tot slot. Met die door Rutte I en II zo geroemde participatiesamenleving is er nogal wat veranderd in het vrijwilligerswerk. Omdat het betaalde werk vrijwel is wegbezuinigd ligt de lat in het vrijwilligerswerk steeds hoger. Met alle consequenties van dien… Maar dit betekent dat organisaties steeds beter hun best zullen moeten doen om aan ouderen, zoals mijn moeder, uit te leggen dat zij om inhoudelijke redenen niet welkom zijn. Leeftijd is never-ever een excuus!