Er is in Gouda geen ontkomen aan die boodschap. ‘Ik wijk voor niemand’, is de pakkende titel van een tentoonstelling in Museum Gouda over Erasmus. Aan de rand van de stad hangen vlaggen en banners, er is lichtmastreclame en de affiches zijn prachtig! Een diepe buiging voor de PR. Een sterk staaltje (stads)marketing.

Concedo nulli – Ik wijk voor niemand – was Erasmus op het lijf geschreven. Die tekst droeg hij bovendien met zich mee, aan zijn vinger. Zo trok hij de wereld in. Met twee ezels, één voor hemzelf en de ander voor zijn boeken. Hij sloot interessante vriendschappen. En zijn gedachten en geschriften waren zo origineel, dat we het er 500 jaar later nog over hebben. Erasmus stak zijn nek uit, niet zonder risico.

Maar hoe ging hij te werk? Wat waren de obstakels waar deze briljante geest mee werd geconfronteerd? Hij was tolerant, ijdel, gehaaid, hield van goede wijn en was zijn tijd vooruit. Hoe zou Erasmus hebben geacteerd in deze angstige, onzekere tijd? Heeft zijn optreden een tijdloze, universele boodschap waar bijvoorbeeld bedreigde raadsleden, politici en voetballers met een kleurtje door worden geïnspireerd?

Als Erasmus ons een spiegel voorhoudt, wat zien we dan? Op dat punt valt de tentoonstelling tegen. De thema’s van Erasmus en zijn tijd komen prachtig aan bod, maar de verbinding van het verleden met de toekomst – één van de kernrollen van een museum – is vrijwel afwezig. En dat is jammer, want ‘Ik wijk voor niemand’ is actueler dan ooit.

De tentoonstelling duurt tot 26 juni 2016. Museum Gouda, Achter de kerk 14.

Wel of niet met mij eens? U kunt reageren.