Zet 10 mensen aan een tafel. Kennen doen ze elkaar niet. Ze hebben alleen dezelfde opa en oma. Zo gebeurde afgelopen weekend bij mij thuis. Na 50 jaar wilde ik mijn neven en nichten wel eens zien. Een hartverwarmende kennismaking.

Bij de vorige generatie ging het mis. Mijn moeder, ooms en tantes hadden een slechte jeugd. Door familieomstandigheden werd het gezin uiteengeslagen. Een geschiedenis met o.a. kinderhuizen en adoptie. Inktzwarte bladzijden die mogelijk ook de toekomst van hun kinderen weer zouden gaan kleuren. Dat is niet gebeurd, we hebben alleen nooit de kans gehad om elkaar te leren kennen. En wat blijkt? Batenburgers zijn taai, onverzettelijk, optimistisch, rokers en drinkers. Mijn neven en nichten houden zielsveel van hun kroost, hebben leuk werk en zelfspot. In de familie zit een fotolasser, een agoog, een ambtenaar, een metaalexpert, een specialist kantoormachines, een orthopedisch designer, een chef Wibra, een bloemenman en hoteleigenaar. Lui die je er goed bij kunt hebben, toch?

Het was tamelijk bizar om te zien hoe soepel de kennismaking verliep. Goh, jou ken ik niet. Van wie ben jij er één? Jij had vroeger toch krullen? Op tafel een spiekbrief met de namen van onze ooms en tantes. Tien stuks. Het werd laat die nacht. Urenlang verhalen en allen openhartig. Er was een traan, er werd gelachen. Telefoonnummers zijn uitgewisseld. Talloze rookpauzes rond de vuurkorf in de tuin. De route naar deze bijzondere ontmoeting was simpel en doeltreffend: Facebook en een enkel mailtje. Van harte aanbevolen om ook je bloedverwanten te leren kennen.