Persoonlijk heb ik geen enkele reden om te klagen. 2016 had absoluut z’n hoogtepunten. Zo hebben Mirjam en ik besloten om samen te gaan wonen, als teken van onze onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen. IJsland en Canada afgelopen zomer waren adembenemend.

Onze kinderen, vijf prachtexemplaren, doen het geweldig. Ik noem Ditta (17) en Kevin (25) in het bijzonder. Ditta doet een jaar college in Amerika, zij woont bij een geweldige leuke familie in Kentucky. Met deze stap laat Ditta zien dat zij over ongelofelijk veel power beschikt. Kevin (25) heeft net zijn master behaald en stoomt vol enthousiasme door in de wetenschap.

Burgerwacht

Er is veel reden om blij te zijn en toch ben ik dat niet. Dat verhoudt zich slecht met mijn aard, want mijn glas is al een leven lang half vol. 2016 heeft een nare, onbarmhartige kant die ronduit pijn doet. Ik denk aan mijn goede vriend Ron, zijn grote liefde werd van het ene op het andere moment niet meer wakker. Aan Sigrid die een oog moet missen; haar verhaal doet je huiveren. Aan mijn dochter die een persoonlijk verlies leed en een ongeluk met haar scooter maar net overleefde. Aan tante Giny (84) en ome Wim (90) die van het kastje naar de muur werden gestuurd als gevolg van de doorgeschoten bureaucratie in de zorg. Aan mijn 90-jarige schoonmoeder die in het verzorgingshuis lijkt te worden bestolen door personeel. En zij schijnt niet de enige te zijn. Aan mijn wijk waar bewoners bang en boos zijn en een burgerwacht hebben opgericht. Aan de politieke wind die waait en die zich langzaamaan lijkt te ontwikkelen tot een storm. Aan het onvermogen van politici om dat tij te keren. Aan de uitroepteken-journalistiek in ons land; het veronachtzamen van harde feiten en de toon van het debat. Aan Marokkanen, Neder-Turken en landgenoten die het voor elkaar vergallen. Aan een lamlendig Brussel, Brexit en Donald Trump. Aan banken die hun oude koers niet verleggen. Aan Poetin, Erdogan, Assad, Netanyahu, Wilders en onbenul Jan Roos.

Eigenlijk wil ik 2016 snel, heel snel vergeten, herken je iets van dat gevoel? Ook ben ik er niet helemaal gerust op wat 2017 gaat brengen. Wel heb ik besloten op zoek te gaan naar zaken waardoor dat glas weer half vol raakt. En ja, ik ga stinkend mijn best doen om dat van anderen te vullen. In die geest wens ik jou een mooi, betekenisvol nieuw jaar.