Ik begin er niet meer aan. Het bijna plichtmatig laten zien van mijn woning. Toen ik van de week visite kreeg stond ik even stil bij dit gebruik. Waar komt het vandaan? Waarom doen we het eigenlijk? Ik raak niet opgewonden van andermans wasmand, slaapkamer of tweede toilet.

Want laten we nou eerlijk wezen. Zo’n rondgang door het huis heeft toch wat weg van een poppenkast. Theater op de vierkante meter en conversaties die nergens over gaan. Goh, wat smaakvol ingericht. Van buiten is niet te zien dat het binnen zo groot is. Heb je dat laten doen, of ben je zelf zo handig? Ahhh, dus toch Ikea. Wat zeg je, komen die nachtkastjes he-le-maal uit Nepal? Een tour eindigt doorgaans met: zo, zal ik nu es een lekker bakkie koffie gaan zetten. Ja, daar zijn we wel aan toe!

Is het typisch Nederlands? Ik heb bij mijn Ierse en Engelse vrienden nog nooit een slaapkamer gezien. Zou ik ook weigeren. De inrichting van de woonkamer, de boektitels op de plank, kunst aan de muur, wel of geen vingerplant: dat moet genoeg zijn om een beeld te krijgen van de bewoners. En voor wie nooit een stap bij mij over de vloer zal zetten moet deze foto maar volstaan.