Een goede vriend is overleden: Bertus Meijer (1962).
Hij was meester op een basisschool in Borger.
Een groot verteller!

Volgens zijn verhaal hadden we samen in de zandbak gespeeld, op de lagere school in Overschie.
Zo werd ik zijn oudste vriendje met wie hij nog contact had uit zijn kindertijd.
Ik wist dat dat niet helemaal waar was, maar waarom zou ik een mooi verhaal door de feiten laten bederven?

Bertus hield van mensen en van een goed verhaal.
Hij koesterde de vriendschap, het gezamenlijke verleden.
De leraren voor de klas: juf Blumink, meester Buijs, meester Zwart, het hoofd van de school en meester Brouwer.
En ja, we herinnerden ons ook nog dat toen meester Algra overleed, iedereen in tranen was.
Zo’n lieve, warme man.

En nu is meester Bertus zelf dood.
Niet te bevatten.
Voor al die kinderen, oud-leerlingen en collega’s al helemaal niet. 

Vanmorgen bereikte mij het nieuws.
Ik opende LinkedIn en las het.
Zijn ziekbed was kort. 
In zijn laatste blog hoopte Bertus nog op maanden. 
Slechts dagen werden hem gegeven.

Het verlies voor Dick, zijn wederhelft – zo zei Bertus dat – is er één van totale leegte.
Dick gaat volgende maand met pensioen.
Bertus zag ernaar uit, “over twee jaar”.
Dat was dit warme stel niet gegeven.

Bertus was een alleskunner, met een groot netwerk.
Hij heeft een eigen Wikipedia-pagina – vanzelfsprekend.
Dus ik ga niet herhalen wat daar staat.
Ik put uit eigen bronnen.

Ja, we zaten samen op de lagere school.
Maar níet in die zandbak.
Ik kwam pas in november 1971 in Overschie, bijna acht jaar oud.
Bertus was anderhalf jaar ouder.
Ik bleef een jaar zitten – scheiding ouders, verhuizing, ziekenhuisopname, enzovoort.
We hebben vermoedelijk pas later in dezelfde klas gezeten, waarschijnlijk een dubbelklas van meester Leo Brouwer.

Ik geloof dat we elkaar pas vijftien jaar geleden weer hebben gevonden, via social media. 
Het initiatief kwam van zijn kant. En meteen hadden we een klik, want daar zorgde hij wel voor.
Bertus hechtte niet alleen aan waar hij vandaan kwam. 
Hij was dol op met wie hij een verhaal deelde. 
Zij vormden een solide lijst rond een schilderij vol intrigerende beelden. 
Bijna Breugeliaans.

Ik kijk naar dat schilderij en en zie: 
Bertus voor de klas.
Bertus achter de microfoon.
Bertus tussen zijn bakelieten verzameling.
Bertus in de studio.
Een recenserende Bertus.
Bertus als dagvoorzitter.
Bertus op de koffie, stroopwafel erbij.
Gekke bekken van Bertus in een appje.
Bertus tussen de paarden.
Met Bertus en Dick in de tuin.

En er zat nog zoveel aan te komen…
Februari 2025.
Appje van Bertus: “Test… Alles okay?”
Hij wilde me in zijn show hebben bij Omroep Assen.
Het is er nooit van gekomen.

23 augustus.
Alles okay?
Niet meer.

Oprechte gekte en relativering – dat was Bertus.
Maar daaronder, in de kern, een stevige, onwankelbare basis.
Bij hem draaide het altijd om de vraag: hoe maak je verbinding?
Hoe deel je kennis? 
Wat is er nodig om de wereld aangenamer en vrolijker te maken?

Dat is Bertus gelukt.
Hij wás daar een meester in.

Dankjewel, goede vriend.

Mirjam en ik wensen vooral Dick Hols, zijn partner, hartsvriend en wederhelft, alle kracht en troost die hij nu zo nodig heeft.